Dynamics of Neo-Latin and the Vernacular

Afscheidsgedicht voor Rossa

EH-werk-vertaling
Rossa, vaarwel, nu mijn hoge geest is weggetrokken van zijn ondergang, onttrekt hij zich aan de lome boeien: (Dus) Rossa, vaarwel.
3. De tempels van Phoebus staan open: wij omhelzen de altaren der Muzen.
4. Wacht je, Venus, zoveel godinnen in beweging te brengen.
5.Het haar is geschoren. Het is besloten(Zij heeft besloten) voet te zetten in het gebouw van de veilige Vrijheid en in de buitenlandse gevechten,
7. De trouw van Panthea en de wiegen van de eerste Cyros te behandelen, ofwel jouw feestdagen, Attische godin, en de Spartaanse list en de verdragverstorende goden en de ontzaglijke doden, geveld door Thebaanse hand, en het vaderland na de val (rebus…) te hulp te komen terwijl de wind Therames met twijfelende voet voortuitbrengt.
13. En de vastberaden geest zal onafgebroken gericht zijn op de ernstige zorgen van de dingen, terwijl dat anker het deinende schip vasthoudt:
15. Er is een haven: hand, strijk de zeilen: het achtersteven ligt op de kust: hoewel de wateren woelig schuimen , blijft ze ferm.
17. Zeegeboren is Venus: in een zee worden wij verliefden geworpen: zij verheft de golven van het hart, zij temt ze. Toch ben ik met moeite bovengekomen: laat de natte kleren worden afgenomen.
20. Nereus, houd de afgelegde kleren/ buit van de met moeite vluchtende, Phoebus, wees goedgunstig, en koren van Grieken, en groene schuilplaatsen en het heilige Tempe met zijn lichtzinnige verlangens, Tempe [het schone dal] waarin de nimfen in overhangende grotten de voorjaarsbedden met nieuwe bloesem hebben versierd.

25. Het woud van de Grieken en de lichte golf [=zee] met kristallen kiezelsteentjes en de onder de Griekse bomen hangende tempels is het huis van de zoon van Heinsius: hier is hij verborgen voor de mooie Amores en wentelt hij zich in het verleidelijke bruidsbed van de Gratiën.
Hier zet Teius [=Anakreon] trillend door de zoete wijn zijn voetstappen en bedriegt Amor heimelijk do ogen van de trillende, en verkoopt hij zijn hymnen aan Venus voor zachte kusjes en zijn gehele werk voor een gemakkelijk geschenk.
33. Vriendelijke oude man, voor jou is de zorg licht/ jij hebt een lichte zorg, en jouw hart roept de grijsheid naar vriendelijke dansplaatsen vol van verliefdheden.
En onder het zachte hart broed je 1.000 eieren uit, en komen de kuikentjes van de Goden uit, en de steeds opnieuw herboren wordende kleine Amor piept, nadat hij zich van zijn schaal heeft ontdaan.
39. Jou, vader, leidt de Cyprische met zoete lokmiddelen en met een staf van mirt door haar viooltjes en door haar landen heen.
41. En niet zul jij ongestraft verslappende kransen over het voorhoofd hebben, of de lichtzinnige reien hebben verlaten.
43. Jouw wapens zijn de kelk en de beker, jou omgeeft de lichte troep van Amores: de een wenkt met de ogen de ander met de voet.
45. Hier gaan de trompet van de Maeoniër [=Homerus] en de uit de grotten van de Muzen geslagen bliksemschichten van de Pindarische geest rondom.
47. Jupiter van de Argoliërs, Koning hoger dan de hoge landen, de uiterste toppen van de Parnassus, het einde van de aardbodem,
49. Cadmea, Olympus, hoog verheven van de bodem: Altaar voor het geslacht van de Muzen, Phoebus van de mensen, mannelijke Peitho, vierde Gratie, dagelijkse ster, de hoge hallen van de goden aanrakende, grote vader, bloem van Ambrosia, schenker van het nectar van de goden, edel Elysië, Griekse Venus.
Jou, vader, volg ik, op afstand in het grote rondgaande licht binnengedragen, door de wolken en lege schaduwen, waarlangs een lichte spleet nauwelijks de onzekere ogen toelaat en de onmetelijke dag met fijn licht overstroomt.
59. Open de deuren, Koning van de Muzen, koning van de hoog donderenden, en voer mij over uw kliffen en rotsblokken.
61. Open de deuren, kring van goden, en leid het hart, onderworpen aan kwellingen en met de harde kracht van uw stemmen.
Grote van de mensen, stort je snaren en pezen en de eer die zich uit uw borst verheft.
65. De verheven geest vat vlam door de hoge vuren van de ziel, terwijl hij [de geest] warm wordt getroffen door de aanraking van jouw brandstof.
Ondertussen, terwijl wij de lucht splijten met zoveel/ zo grote vleugels [of pennen…] moet deze ramp van ons hart als banneling weggaan.
69. Rossa, vaarwel; en je lichte zorgen. Geeft recht aan de Romein. Ik ga vrij: De liefde aan Apollo is het einde van de liefde(slyriek?).